“ நாடிலி “ – கவிதைத் தொகுப்பு
ஆசிரியர் – சுகன்யா ஞானசூரி . [ 97903 50714 ]
வெளியீடு – கடற்காகம் வெளியீடு .
விலை – ரூ 110 . [ முதல் பதிப்பு ஜூன் 2021 ]
மா . ஞானசூரி எனும் இயற்பெயர் கொண்ட கவிஞர் யாழ்ப்பாணம் அச்சுவேலி வடக்கில் 1984 ல் பிறந்து , 1996 ல் தமிழ்நாட்டுக்கு புலம் பெயர்ந்தவர் . தற்சமயம் திருச்சியில் வசித்து வருகிறார் . அவரது இரண்டாவது கவிதைத் தொகுப்பு இது .
தொகுப்பின் தலைப்பே போதும் உள்ளிருக்கும் கவிதைகள் வாசிப்பவர்களிடம் உருவாக்கப்போகும் வலிகளை உணர்த்துவதற்கு .
வருமானம் தேடி புலம் பெயர்தல் வேறு ; வாழ்விடம் இழந்து , வாழ்வாதாரம் இழந்து வலியோடு புலம் பெயர்தல் வேறு . வந்த இடத்திலும் தனியொரு அடையாளம் இன்றி அகதி என்ற ஒற்றை அடையாளத்தோடு வாழ்தல் தரும் வலி மிகப் பெரிது . அந்த வலி குறித்து பல புதினங்களும் , சிறுகதைகளும் வந்து கொண்டேயிருந்தாலும் கவிதை என்ற வடிவத்தில் அவை வாசிப்பவர்களிடமும் அந்த வலியை எளிதாகக் கடத்தி விடுகின்றன . இந்த தொகுப்பு முழுவதும் அத்தகைய வலி தரும் வரிகள்தான் . பழைய நினைவுகள் தரும் வலிகளையும் , வந்த இடத்தில் அனுபவிக்கும் வலிகளையும் மிக நுட்பமாக பதிவு செய்துள்ளார் கவிஞர் . கவித்துவமான வரிகளையும் மீறி வாசித்து முடிக்கையில் நம்மிடம் எஞ்சி நிற்பவை வலி …. வலி…. வலி …. தவிர வேறொன்றுமில்லை .
அரசின் பதிவேட்டில் / அங்க அடையாளங்களோடு
இதையும் சேர்த்துக்கொள்ளுங்கள் / மிச்சம் மீதியாயிருக்கும்
உயிரைக் காக்கப் போராடும் / “ அடிமையான அகதி நாங்கள் “
வேறென்ன அடையாளம் சொல்ல ?
அகதிகள் முகாம்களில் நிகழும் கொடுமைகளை பட்டியலிட்டு முடிக்கிறார் ஒரு கவிதையை -
உங்களுக்கு யாழ்ப்பாணம் தெரிவதைப் போல
யாழினிகள் தெரிவதில்லை .
முகாம்களில் வாழ்விடம் என்பது ஒருவகையான வெற்றிடமே எனக் காட்டும் வரிகள் -
பத்துக்கு பத்து என்பதொரு கணித சூத்திரம்
இன்னும் மாற்றாமல் இருக்கிறார்கள்
கல்லறையின் அளவை .
அகதி வாழ்வு என்பது எவ்வளவு கொடுமையான மனநிலையைத் தருகிறது இந்த வரிகளில் -
மஞ்சள் கனியொன்றின் / பற்குறியில்
உறைந்து கிடக்கும் / குருதியென வீச்சமடிக்கிறது
இந்த வாழ்வு .
பழைய நினைவுகளில் மூழ்கியெழுந்து வெளியேறி தற்போதைய வாழ்வு நிலையை எளிமையான வரிகளில் கடத்திச் செல்கின்றது கவிதை ஒன்று -
சீவல் தொழிலற்று
சீவியம் போன மூத்த குடியானவன் பிள்ளை
பனை நிழலும் அற்றுப்போனான் .
கணியன் பூங்குன்றனாரின் வார்த்தைகளை சற்றே மாற்றிப் போட்டுள்ள வரிகளின் வீரியம் எவ்வளவு வெப்பத்தைக் கொணர்கிறது -
சமுத்திரத்தின் பெருவெளியில்
படகுகளோடு மூழ்கிய குழந்தைகளையொதுக்கும்
கரையில் / நாம் அகதியாய் அடுக்கப்பட்டிருக்கிறோம்
யாதும் ஊருமில்லை / யாவரும் உறவுமில்லை .
அகதிகளின் வாழ்வில் எதுவுமே நிரந்தரமல்ல எனினும் வாழ்ந்துதான் ஆக வேண்டும் என்ற நம்பிக்கையை தனக்குள்ளாகவே உருவாக்கிக் கொள்வதைத் தவிர வேறு வழி ?
அன்றன்றைக்குப் பெய்யும் / மழையை
அன்றன்றே ரசித்துவிடு / பிறிதொரு நாளில்
அது அதுவாகவும் / நாம் நாமாகவும்
இருப்போமா தெரியாது .
வாழ்வு தேடி வந்த இடத்திலும் வாடிக்கையான கொடுமைகள் தொடரத்தான் செய்கின்றன – ஆனால் எவ்வளவு மனப்புழுக்கம் !
கந்து வட்டியில்தான் இந்த வருடமும்
எமக்கான தீபாவளி / அடமானம் வைக்கப்பட்டிருக்கிறது .
தங்களது வலிகளை பிறரிடம் பகிர்கையில் எத்தனை சோகத்தை மனதில் தேக்கி வைத்திருந்தால் இந்த வரிகள் உருவாகும் –
இடப்பெயர்வின் வலிகளை
அகதியானவர்களிடத்து கேட்டுப் பாருங்கள்
கண்ணீரில் மிதக்கும் வாழ்வில்
நீந்த முடியாது அலைவுறுவீர்கள் .
இந்த வரிகளை வாசிக்கையில் நமக்குள் ஏற்படும் குற்ற உணர்வை அவ்வளவு எளிதில் உதறிச் செல்ல முடியாது -
போரை எவரும் விரும்பி ஏற்பதில்லை
ஆனால் அதுதரும் / விளைவுகள் குறித்து அச்சப்படுகிறேன்
போர் திணித்த இடப்பெயர்வில்
எப்படி நீங்கள் என்னை / அகதியென விளிக்கிறீர்கள் ?
மழை குறித்துதான் எத்தனை கவிதைகளை வாசித்து விட்டோம் . ஆனால் அந்த மழை ஒரு நாடிலியின் பார்வையில் வேறு ஒரு உணர்வுகளை உருவாக்கி விடுவதை உணர்த்தும் வரிகள் -
யார் / கவிழ்த்துவிட்டது / அந்த / மதுப்புட்டியை ?
இப்படிப் / பொங்கி வழிந்தோடுகிறதே
நிலமெங்கும் வெள்ளமென / அகதிகளின் கண்ணீராய் .
எவ்வளவுதான் வேதனைகள் சூழ்ந்திருந்தாலும் இயற்கையை இரசிக்காமல் இருக்க முடியவில்லைதான் . ஆனால் அந்த இயற்கையும் ஒரு சுய பச்சாதாபத்தைத்தானே உருவாக்கி விடுகிறது -
தாயகமிழந்த என்னை / நீங்கள்
அகதி என்றழைப்பதைபோல்
சாயமிழந்த வண்ணத்துப்பூச்சிகளை
என்ன பெயரால் அழைக்கிறீர்கள் ?
உலகையே ஆட்டிப் படைத்துக் கொண்டிருக்கும் பெருந்தொற்று காலக் காட்சிகள் ஒரு நாடிலியின் பார்வையில் தொற்று குறித்த பயத்தைவிட தனது எதிர்காலம் குறித்த அச்சத்தை மட்டுமே உருவாக்கி விடுகின்றன என்பதை உணர்த்தும் ஓர் ஒப்புமை -
ஊடகத்தில் நிரம்பி வழியும் / பெருந்தொற்றில்
சாலைகள் மரணித்துக் கிடக்கின்றன
நிச்சயமற்ற எதிர்காலத்தின் / சூனியத்துழலும் ஏதிலிபோல்
அச்சம் / ஒவ்வொரு இல்லத்திலும் அடைந்திருக்கிறது .
புலம் பெயர்ந்த வலியை மிகுதியாகப் பேசினாலும் , உலகின் பொதுவான பிரச்சினைகளையும் பாடுபொருளாகக் கொண்டு சில கவிதைகளைத் தருகிறார் – சற்றே பகடி கலந்து தன் வலி மறக்கும் முயற்சியாக .
மேலைத்தேய கார்ட்டூன்கள்
அறிவையும் அன்பையும் போதிக்கும்வேளையில்
அடைக்கல தேசத்தின் கார்ட்டூன்கள் நஞ்சூட்டுகின்றன .
சிறு சிறு வார்த்தைகள்தான் ; ஆனால் எத்தனை அர்த்தம் பொதிந்தவை –
கடல்மீதும் / சிறுதுண்டு நிலம்
தேடும் / அகதியின் பாதம் .
ஒரு சில வரிகள் படைப்பாளியின் குரல் வழியே அனைத்து நாடிலிகளின் மனக் குமுறல்களையும் வலி பொதிந்து தருகின்றன -
அடைக்கலமான தேசத்தில் / நடைப்பிணங்களாய்த் திரிகின்றோம் / நினைவில் / ஊரைச் சுமந்தபடி .
*************************************
தினந்தினம் இப்படி இறப்பதைக் காட்டிலும்
போர் நிலத்தில் / ஒரு கணம்
இறந்தே போயிருக்கலாம் / புலம் பெயராது .
வாசிக்கும் யாரையும் உலுக்காமல் விடாது இந்த வரிகள் -
துயர்மறந்து விடியலை நோக்கும் / என் கனவுகளை
அகதியென்னும் ஒற்றைச் சொல்லில் / சிதைத்துவிடுகிறீர்கள் .
தொகுப்பை வாசித்து முடித்ததும் புலம் பெயர்ந்தவர்களின் வாழ்வு குறித்த வலி மிகுந்த உணர்வுகளை நம்மிடம் கடத்தி விடுவதன் மூலம் படைப்பாளி அவரது முயற்சிக்கான முழு பயனையும் அடைந்து வெற்றி பெற்றுள்ளார் என்றுதான் சொல்ல வேண்டும் ; நாடிலிகளின் வலி குறித்த வலிமையான வரிகளைத் தாங்கிய தொகுப்பு .
- சுப்ரா .
